Katie Coleman werd op 29-jarige leeftijd gediagnosticeerd met een grote tumor aan haar rechternier en verschillende kleinere gezwellen in haar lever.
Ze voelde zich verbijsterd en hopeloos toen ze geconfronteerd werd met de diagnose.
Ondanks een succesvolle operatie bleef de prognose onduidelijk, wat haar angst en depressie verergerde. Op zoek naar steun, ontdekte ze geen sterke verbinding met therapeuten, maar vond troost in het delen van ervaringen met andere kankerpatiënten op sociale media.
Coleman begon haar eigen Instagram steungroep op te zetten en ontdekte de waarde van het stellen van kortetermijndoelen om met haar onzekerheid om te gaan. Ze richtte zich op kleine prestaties tussen haar scans door, zoals het ontwikkelen van een medische dossiers app voor kankerpatiënten. Door deze doelen te bereiken en haar ervaringen te delen, vond ze een gevoel van gemeenschap en kracht.
Veel kankerpatiënten ervaren angst en depressie als gevolg van de onzekerheid over hun prognose. Daarom hebben veel kankercentra professionals in de geestelijke gezondheidszorg aan hun behandelteams toegevoegd. Hoewel steungroepen een bron van troost kunnen zijn, moeten patiënten selectief zijn in het delen van hun ervaringen en hulp zoeken in hun lokale gemeenschap als er geen geestelijke gezondheidszorgprofessionals beschikbaar zijn.
Als zelfhulpmethoden kunnen ademhalingstechnieken en visualisatie-oefeningen helpen om angst te verminderen en ontspanning te bevorderen. Hoewel de angst soms blijft, kunnen deze technieken helpen om met de emoties om te gaan tijdens medische afspraken en procedures.